Plan daltoński... i nie tylko

Plan daltoński to system nauczania, który stosowany jest w wielu szkołach i przedszkolach od ponad stu lat. Polega on na oparciu procesu edukacyjnego na czterech filarach: wolności, samodzielności, współpracy i refleksji. Plan daltoński, nazywany również daltońskim planem laboratoryjnym jest systemem nauczania opracowany w latach 20, XX wieku przez amerykańską nauczycielkę, Helen Parkhurst. Nazwa nurtu pochodzi od miasta Dalton w stanie Massachusetts, w którym założyła pierwszą na świecie szkołę daltońską. 

Wolność rozumiana jest jako możliwość pracowania bez przerywania i we własnym tempie. Dzięki temu dziecko ma przestrzeń do kreatywności, pracuje z zainteresowaniem, nie ulega presji czasu, łatwiej pokonuje bariery. Wolność wiąże się także z odpowiedzialnością za sposób realizacji procesu edukacyjnego i jego wyniki. 

Celem samodzielności jest wykształcenie w dziecku mechanizmów radzenia sobie z problemami w wieku dorosłym. Dziecko samo wykonuje powierzone mu zadania, poszukuje rozwiązań oraz chętnie podejmuje przedsięwzięcia, które wymagają ich aktywności. To z kolei budzi w nim motywację. Samodzielna praca dopasowana jest do indywidualnego poziomu każdego dziecka. Dzięki temu nauczyciel może poświęcić większą uwagę tym dzieciom, które bardziej potrzebują jego pomocy. 

Współpraca, to wzajemne oddziaływanie na siebie. To stworzenie takich warunków, aby dzieci funkcjonowały jak członkowie społeczeństwa, wzajemnie się wspierały i pomagały sobie w pokonywaniu trudności.  Nie ma tu miejsca na rywallizację. 

Z kolei refleksja odgrywa bardzo istotną rolę w procesie nauczania, ponieważ umożliwia dzieciom wydanie opinii na temat własnej pracy oraz jej uargumentowanie. Refleksja pozwala również uzyskać informację zwrotną od innych dzieci, które następnie mogą wykorzystać. Daje możliwość odkrywania co jest dla nich dobre, a co niekoniecznie.

W naszym przedszkolu stosujemy również inne metody pracy.