Antracyt i tęcza - autor Krzyś.

„O jej, co to jest to kolorowe?” zawołał Antracyt.

Tak, to była wspaniała tęcza. Antracyt, gdy tylko ją zobaczył, ubrał szybko kaloszki i płaszczyk, chwycił dwa puste słoiczki po dżemie truskawkowym, które stały na blacie w kuchni i wybiegł z domu prosto w kierunku tęczy. Po co Antracytowi te puste słoiczki? Akurat kiedy pojawiła się tęcza Antracyt przypomniał sobie, że skończyły mu się farbki w kolorze czerwonym i żółtym potrzebne do ukończenia obrazka przedstawiającego pędzącego po torze Zyg-Zaka Mc’Queena. Antracyt pomyślał, że nabierze do słoiczków troszkę kolorów z tęczy aby potem pomalować nimi swój obrazek.

Ale jak wielkie było zdziwienie Antracyta kiedy mimo, że biegł z całych sił w nóżkach w kierunku tęczy to wcale się do niej nie przybliżał. Co gorsza po chwili słonko znów się skryło za chmurami i tęcza nagle znikła. Antracyt bardzo się tym zasmucił bo znów zrobiło się szaro i ponuro a w dodatku nie udało mu się nałapać kolorków tęczy do słoiczków. Wracało do domu ze spuszczoną głową skacząc w kaloszach z jednej kałuży w drugą.

A kiedy dotarł do domu w drzwiach przywitała go uśmiechem mama w niebieskiej sukience. Zaprowadziła go do stołu i postawiła przed nim kolorowe babeczki z różowym kremem i szklankę pomarańczowego soku. W wazonie na stole złociły się jesienne liście. Biały kot przeciągał się na zielonej kanapie. Antracyt zamknął z zadowoleniem oczy i pomyślał, że kolory tęczy już od dawna mieszkają w jego domu, chociaż wcześniej ich nie dostrzegał.

(Tą bajkę możesz posłuchać - kilknij na plik w załączniku)